Wijnreis op de Krim
Proefschrift
Een stevige Oekraïense in witte laboratoriumjas gaat me voor de betonnen trappen op naar haar kantoor. We komen aan in een soort rariteitenkabinet dat volstaat met oude wijnflessen uit de hoogtijdagen van de sovetskoye shampanskoye, de sovjetchampagne. Ik proef het moderne equivalent van deze burgerbubbels op een hete zomerdag tussen de wijnvelden op de Krim.
Terwijl gidsen af en aan rennen om de niet afhoudende stroom toeristen uit Rusland en Oekraïne te begeleiden, zit ik in een riante stoel naast de manager van Novy Svit, Russisch voor nieuwe wereld. De proefsessie begint met een pinot rosé, een goede keuze gezien het buiten meer dan dertig graden is. Het is een frisse, licht fruitige wijn en een goede opwarmer voor de Novy Svit extra brut die daarop volgt. Ik ben verrast door de verfijnde smaak omdat de sovjets toch vaak kozen voor kwantiteit. Maar mogelijk is er toch iets overeind gebleven van erfenis van prins Golitzin, die zo’n honderdvijftig jaar geleden de wereld kennis liet maken met mousserende wijn uit het Russische Rijk. Zijn wijnen, gemaakt volgens de méthode traditionnelle werd geschonken op de kroningsceremonie van de laatste tsaar en is op een concours verward met een goede Moët .
Tussen het proeven door bezoek ik de heerlijk koele fabriek, waar veel oude tanks en machines staan roest te vangen in de oude hallen. Toch lijken ze nog prima te fungeren, want de wijn stelt niet teleur. Voor de volgende exemplaren gaan we naar de studiekamer de prins. Het is te warm om de boeken in te duiken dus proberen we nog maar een aantal wijnen. Ik proef eerst een elegante pinot franc en dan een mousserende rode wijn, die niet onprettig frisdroog is, maar toch niet helemaal voor mij. De proeverij eindigt met een droge shampanskoye, een prijswinnaar en het paradepaard van Novy Svit die volgens fijnproevers niet onder doet voor een Franse Champagne.
Terwijl de zon wegzakt in de Zwarte Zee fiets ik in alle rust de zomeravond in over de kustweg langs de hoge krijtrotsen van de Krim. Ik denk aan alle titanen die hier gepasseerd zijn en verblijd of gepaaid werden met deze wijnen. Dit was voor tsaren, partijbonzen en oude adel Rusland op zijn meest exotisch. Op ruim honderd kilometer van Yalta zou het met niet verbazen als Churchill zijn Pol Roger Champagne toch een keer opzij schoof voor een kennismaking met het beste van deze nieuwe wereld.
