Noosh-e-Jaan
Een mus strijkt neer op de houten dakring van de joert. Iedereen om me heen slaapt nog en ik kijk met mijn ogen op een kier naar het vogeltje in de ochtendzon. Hij vliegt de tent binnen maar vindt niets in de donkere ruimte en fladdert snel terug het licht tegemoet. Naast me wordt de tweejarige Bolormaa wakker, die tussen haar ouders ligt op het smalle eenpersoonsbed. Niemand hier weet dat ik jarig ben dus ik blijf nog maar even in mijn warme slaapzak liggen en terg mijn ontwakende brein met herinneringen aan verjaardagsontbijtjes van vroeger: verschillende soorten kaas, warme broodjes, zelfgemaakte jam, croissants en een zachtgekookt eitje.
Ik schrik op wanneer de deur van de tent opengaat. Het is tijd, laat het stralende gezicht van de Mongoolse herder me weten. Ik kruip mijn slaapzak uit en volg Altan naar het antieke ijzeren kookstel dat voor zijn tent staat, benieuwd naar het verjaardagsontbijt. Mijn fantasie valt in duigen bij de aanblik van het geblakerde object in de kooltjes. Op het menu staat geitenkop.
Het hele gezin verzamelt zich om het kookstel heen en helpt met het bereiden van het ontbijt, want een geitenkop is niet zo snel klaar. Verderop staan de familieleden van deze geit luidkeels te mekkeren. Tja, ik geef ze geen ongelijk, want erg fraai ziet het er niet uit.
Voor het eten klaar is, drinken we zoute melkthee en klimt Altan in het zadel om de jaks en geiten de bergen in te jagen. Intussen warm ik me nog even aan de kachel in de onverlichte tent. Hier rolt Bolormaa wat rond op het tapijt, af en toe verbaasd kijkend naar die gekke buitenlander, maar we zijn al snel maatjes. Zeker als ik mijn camera tevoorschijn trek en we samen foto’s maken van papa, mama en alle favoriete plekjes in haar wereld.
Na een uur wachten ter mentale voorbereiding op de geitenkop voel ik me enigszins klaar voor dit culinaire experiment. Hongerig vallen we aan met grote messen in de hand. Ik kom er goed vanaf. Terwijl de familie zich enthousiast op de geitenkop stort, kluif ik op wat losse stukjes vlees, aardappelen en deeglappen die op het eind werden toegevoegd.
Zonder afscheid te nemen laat de familie me gaan. Altan is in de verte nog te zien met zijn kudde en oma is druk in de weer met melkbussen. De hardheid van het leven op deze barre en vaak ijzige steppe maken gastvrijheid een plicht voor deze nomaden. Iedereen is hier tijdelijk, of je nou een gestrande Mongoolse ruiter of een Nederlandse fietser bent. Ik vervolg mijn weg door deze wereld van eindeloze graslanden, bergen en zandpaadjes met af en toe een paar kleine joerts aan de horizon waar de deur altijd open staat.
Mongoolse geitenkop
Offer voor het eten een stuk vlees aan het vuur om dankbaarheid te tonen voor deze maaltijd.
Ingrediënten voor de hele familie
1 verse geitenkop|1 kg willekeurig restvlees en botten|6 aardappelen, in kwarten gesneden|1 dunne deeglap van zo’n 20 cm|
- Neem de verse geitenkop en leg deze in een open vuur tot de kop goed zwartgeblakerd is.
- Schraap de kop grondig schoon met een scherp mes en schroei met een hete pook de laatste stukjes huid en haar van de geitenkop.
- Schrob de kop vervolgens schoon in een grote pan warm water en verplaats naar een nieuwe pan. Vul deze met water tot de kop net onder staat, dek af en kook zo’n 30 min. op middelhoog vuur.
- Voeg dan de aardappelen en het willekeurig restvlees en botten toe.
- Verwijder eventueel schuim met een lepel of schuimspaan en wacht tot de aardappelen en het vlees gaar zijn.
- Blijf ondertussen hout, dierenpoep of overtollig huisvuil op het vuur gooien.
- Leg de deeglap op de geitenkop en giet hier 1 l kokend water overheen. Dek de pan opnieuw af en kook nog 30 min.
- Giet af en schep de inhoud van de pan over in een pot of schaal.
- Roep de hele familie, zoek een aantal scherpe messen en een verdwaalde lepel en ga op houten krukjes rond de pot zitten. Eet smakelijk!
Voor vegetariërs:
Voor vegetariërs:
Blijf in de hoofdstad Ulaanbaatar of stop je rugtas vol met instant noedels
