Wijnreis in Moldavië
Proefschrift
Het draagt de dubieuze titel van meest onbekende land van Europa en verbouwt wijn die is aangezien voor een goede Bordeaux. Ik fiets door het heuvelland van zuidelijk Moldavië. Afgelopen avond werd ik spontaan uitgenodigd door een boerenfamilie die me met trots al het moois van eigen land liet proeven, waaronder een lang niet onaardige rode wijn. Vandaag ga ik voor het echte werk en bezoek ik Purcari, een van de meest geroemde wijngaarden van het land.
In het westen horen we weinig over wijn uit Moldavië. Gevoelsmatig ligt het nog diep in het voormalig Oostblok. Op een paar kenners van Moldavische wijn in het Westen na, zijn de klanten van Purcari nog vooral te vinden in Oekraïne, Polen en Rusland. Maar het is een groeiend wijnland. Gelegen op dezelfde meridiaan als de Bordeaux is het misschien niet verwonderlijk dat in de 19e eeuw een Franse jury tijdens een wijnconcours de gouden medaille toekende, denkende dat ze te maken hadden met een goede Bordeaux. Ik hoor het verhaal van bedrijfsleider Nicu, die voor me uit loopt door de kelders van het landgoed, die in 1827 aangelegd zijn door een Franse monnik. De oude kelder is dan ook gebouwd in de vorm van een kruis, wat het monastieke verleden van wijnbouw in Moldavië verraad. In die tijd dachten ze duidelijk dat deze vorm heilzaam was voor de kwaliteit van de wijn. Of dat zo is, ga ik testen.
We nemen plaats aan een grote ronde tafel en de eerste fles gaat open, een witte Alb de Purcari uit 2009 met lichte citrussmaak, tonen van rijp zomerfruit en honing met een heerlijk lange afdronk. Geweldig na een lange dag in de volle zon. We proeven de Rare Niagre van de gelijknamige en unieke lokale druivensoort. Deze jonge rode wijn heeft een jaar op vat gelegen en is erg volwassen voor zijn leeftijd, zit vrij hoog in de zuren en heeft tonen van pruim en vanille. Dan is het tijd voor het echte werk. Met trots presenteert Nicu het paradepaardje van het bedrijf, de Negru de Purcari, een wijn zo dieprood als ik nog niet vaak ben tegengekomen. Het is een prijswinnaar met een verfijnde houtgeur en een complex bouquet van zoet fruit en kruiden. Ik meen zelfs wat saffraan te proeven, maar dat kan ook aan mijn romantische bui liggen. Terwijl de avond valt over de wijngaarden van Purcari, schenkt Nicu mijn glas nog eens bij. Het leven is mooi.
