Cambodja

Hier woon ik zes weken in een boomhut, schrijf ik mijn eerste boek en besteed ik meerdere maanden in het zadel, kriskras door dit boeiende land met veel ongerepte natuur.

Oude westerse mannen met piepjonge vriendinnetjes, schreeuwende jonge Australiërs die laveloos met ontbloot bovenlijf de straten afschuimen, dealers die me 'iets' aanbieden
Stel je eens voor, je fietst over een stoffige weg met rood zand tussen frisgroene rijstvelden, houten paalwoningen en, als je geluk hebt, in de schaduw van enorme
Vanuit het rijstveld zagen de boeren niets dan een hoge muur die verrees op de plek waar je vroeger een meertje zag. Ze zagen niet wat er achter die muur gebeurde en
Allah, Boeddha en ik staan ongeveer om dezelfde tijd op, zo rond een uur of vier ‘s ochtends, gevolgd door de taptoe van de militaire basis om 05.00 uur. Hierna keert de
‘Weten jullie zeker dat je deze weg wilt nemen?’ De kortharige chauffeur van de stoffige jeep kijkt fronsend naar ons en onze fietsen. ‘Er is hier helemaal niets de
Ik eet mijn laatste Vietnamese ontbijt in een huiskamerrestaurantje van een oude dame die op gloeiende kooltjes bedachtzaam haar tofu staat te bakken. We praten niet veel,