Duurzaam reizen in Roemenië
De Betere Wereld
Lucy is een geboren reiziger, alleen helaas geboren in de verkeerde tijd. In haar jeugd werd het reizen buiten communistisch Roemenië nagenoeg onmogelijk gemaakt. Toch heeft Lucy via tientallen omwegen een manier weten te vinden om tijdens die moeilijke jaren een bezoek te brengen aan bijna heel West-Europa. Ze moest er weliswaar dagen voor in de rij staan bij diverse consulaten, mocht amper geld wisselen om te reizen en werd urenlang ondervraagd door de veiligheidsdienst, de Securitate, maar de aanhouder wint. Als een van de weinige Roemenen kreeg zij de kans een kijkje te nemen in de compleet andere wereld van het Westen.
Deze doorzettingskracht heeft Lucy ook in haar werk weten te gebruiken. Geheel eigenhandig zette ze in het noordoosten van Roemenië een pension op met twee kamers. Met respect voor omgeving en de traditie van deze historische regio Bucovina is dit in tien jaar tijd uitgegroeid tot een klein hotel met een restaurant waar bijna hoofdzakelijk biologische producten op de kaart staan en waar met grote zorg specialiteiten uit Bucovina worden geserveerd.
Lucy’s dagelijkse routine bestaat uit een lange tour langs marktjes en winkels om de beste ingrediënten zo vers mogelijk in huis te hebben. Vandaag kopen we pas geoogste aubergines in enorme zakken die klaargemaakt worden voor de winter. ‘Nee, nee, nee’, bedenkelijk kijkend loopt ze knijpend en voelend langs alle kraampjes. Ze is duidelijk niet snel tevreden, en de marktkooplui kijken haar vragend aan. ‘Het is een slecht seizoen geweest voor de Roemeense boeren. Teveel zon en te weinig regen. Maar ik kook alleen met Roemeense groenten’, zegt ze trots. Verderop worden tegen lagere prijs producten uit Turkije verkocht, maar Lucy gelooft in groenten van eigen bodem. ´Ik wil weten waar het vandaan komt en wat ermee gebeurd is, genetisch gemanipuleerde zaden vindt je ook in Roemenië, dus ik ben op mijn hoede.´
Terug in het hotel lopen we direct door naar de keuken met onze grote zakken aubergines die bijna te zwaar zijn om te tillen. De koks weten hoe laat het is; werk aan de winkel. Wanneer we even later met een heerlijk glas Roemeense wijn bijkomen van de boodschappenexpeditie heb ik nog meer respect voor deze vrouw die de zestig al nadert. Ik zou zo in een dutje kunnen doen in de hangmat achterin de tuin na als dat sjouwen, zoeken en reizen, maar voor haar is dit dagelijkse kost. Om dit te blijven doen en de standaarden zo hoog te houden, moet je echt willen. Lucy wilde de wereld zien en zag hem, nu gaat ze op haar manier verder en heeft ze iets neergezet waar ze trots op kan zijn. Daarnaast stimuleert ze Roemeense boeren om net als hun voorvaderen eigen rassen op eigen wijze te blijven verbouwen. Boven een bord traditionele Mămăligă en een soort Roemeense lasagne houdt Lucy alles om zich heen in de gaten, val ik echt bijna in slaap en weet ik een ding zeker zeker: Lucy is uit stevig hout gesneden.
