Armenië

De laatste strohalm van Europa voor het Aziatische avontuur echt begint. Ik laat het land met haar lange geschiedenis en diepgewortelde tradities traag op me inwerken en ben veel te gast bij boerenfamilies.

Armenië: slapen op heilig gras

Donker, plechtig orthodox kerkgezang stijgt op langs eeuwenoude fresco's van het Haghpatklooster. Een venster in de donkere, lege ruimte laat een dunne zonnestraal

Gekrenkte trots

‘Armenen bouwden de eerste computer, Armenenen vonden de MRI-scan uit en Armenië was het eerste christelijke land ter wereld’, ratelt mijn gastheer routineus.

Armeense entree

Na een mooie laatste avond bij een Azerbeidzjaanse herder in een Georgisch grensdorpje fiets ik Armenië binnen. De culturele chaos is compleet. Het ontvangst is niet heel

Armeens familieleven

Nee, ik ga niet mee naar de hoeren. Nee, jongens echt niet.’ Ik moet het drietal behoorlijk overtuigen. Ik zit in een Armeense huiskamer met vier jongens waarvan er drie mij